Rozdział 12 CZTERY RÓŻNE DOKTRYNY

POPRZEDNI ROZDZIAŁ

Cztery różne doktryny

Doktryna Kościoła

Znaczenie Kościoła
Słowo „kościół” jest tłumaczeniem greckiego słowa ecclesia oznaczającego to, co zostało wywołane. Biblia używa tego słowa na określenie:
- organizmu
  Kościół jest mistycznym Ciałem Jezusa, w skład którego wchodzą ludzie, którzy bez względu na rasę, kraj czy wiek zostali wybrani przez Boga Ojca (Ef 1,1-4; 1 P 1,1-2), wykupieni krwią Pana Jezusa Chrystusa (Dz 20,28; 1 P 1,2) i uświęceni przez Ducha Świętego (2 Tes 2,13; 1 P 1,2). W ciele tym są wszyscy, którzy, przyjmując Syna Bożego, odzwierciedlają Bożą świętość i przekazują Boże poselstwo innym – niezależnie od swojego wyznania.
  Kościół składa się z ludzi, których On zabiera spośród pogan i Żydów dla swojej własnej chwały (Dz 15,14).
- organizacji
  W tym sensie Kościół składa się z tych, którzy gromadzą się w imieniu Pana Jezusa ze względu na zalecenie zawarte w Słowie Bożym, aby wielbić Boga, pracować dla Niego i świadczyć o Nim (Dz 2,41-42; 16,5).
  Tacy ludzie powinni być prawdziwie pokutującymi i narodzonymi na nowo (Dz 2,38-41 i 44), ochrzczonymi w Imię Trójjedynego Boga (Mt 28,19), ugruntowanymi w doktrynie (Dz 2,42), gotowymi do życia w społeczności z innymi wierzącymi (Ef 4,203; Flp 2,1-3) i w posłuszeństwie do dyscypliny kościelnej (1 Kor 5,11-13; Hbr 13,17).
Znaki Kościoła
Obrazy Kościoła w Nowym Testamencie:
- ciało – Jezus Chrystus jest jego głową (Rz 12,4-5; 1 Kor 12,12-27; Ef 4,11-16; Kol 1,18). Jezus Chrystus jest głową Kościoła. Działa On przez jego członków, którzy polegają na Nim we wszystkim i oczekuje od nich posłuszeństwa we wszystkim.
- oblubienica – Jezus Chrystus jest jej mężem (2 Kor 11,2; Ef 5,25-32; Obj 19,7). Jezus Chrystus jest mężem Kościoła (słowo „kościół” w języku greckim ma formę żeńską) i oczekuje jej miłości, czystości i wierności oraz posłuszeństwa, jak i również przyszłego dopełnienia małżeństwa na weselnej Uczcie Baranka.
  Oblubienica w zamian otrzymuje miłość (Ef 5,25), pomoc (Ef 5,26) i poczucie bezpieczeństwa (Ef 5,30).
- budynek – Jezus Chrystus jest jego podstawą i kamieniem węgielnym (1 Kor 3,10-17; 2 Kor 6,16; Ef 2,21; 1 P 2,4-6), który On dzisiaj zamieszkuje (1 Kor 3,16; 2 Kor 6,16; Ef 2,22). Jezus Chrystus chce, abyśmy Mu służyli, ewangelizując zgubionych, aby coraz więcej ich mogło się stać żyjącymi kamieniami tego budynku. Możemy to jednak zrobić wyłącznie na fundamencie Jego prawdy (Mt 16,17-18; 1 Kor 3,10-11).
Sakramenty Kościoła
Należą do nich chrzest i Wieczerza Pańska, których praktykowanie zostało nakazane przez Jezusa (Mt 28,19-20; 1 Kor 11,23-34) i które miały miejsce we wczesnym chrześcijaństwie (Dz 2,41-42; 8,35-39; Dz 2,42).
Cel Kościoła
- pokazanie różnorodnej mądrości Bożej (Ef 3,10);
- oddanie wiecznej chwały Bogu (Ef 3,20-21);
- budowanie mieszkania dla Boga (Ef 2,20-22);
- oddawanie świadectwa prawdzie (1 Tm 3,15);
- moralne budowanie swoich członków (Ef 4,11-16);
- ewangelizowanie świata (Mt 28,18-20).

Zastosowanie

wszyscy zbawieni powinni być uwielbiającymi, świadczącymi i pracującymi członkami biblijnie wierzącego, lokalnego zboru;
gdy tylko mają okazję, powinni nauczać prawd, które podkreślają znaczenie lokalnego zboru;
powinni zabiegać o zaangażowanie innych w kościele.

Doktryna o aniołach

Kim są?
- są duchowymi stworzeniami, które czasami występowały w ludzkiej postaci dla szczególnych celów (1 Mż 19,1; 32,1; Ps 104,4; Łk 1,11 i 26; 2,8-15; Hbr 1,14);
- jest ich wiele (Obj 5,11) i mają różne stopnie w hierarchii (1 Tes 4,16, Jud 19);
- mają wielką moc (2 P 2,11; Obj 18,1);
- zadaniem wierzących nie jest uwielbianie ich (Kol 2,18; Obj 22,8-9).
Co robią?
- są niebiańskimi posłannikami Boga (Hbr 1,14);
- służą wierzącym (Ps 91,11; Mt 18,10; Łk 15,10; Dz 2,7; Hbr 1,14);
- uwielbiają Pana Jezusa (Hbr 1,4-8) i służą Mu (Mt 4,11; Łk 22,43);
- niektóre upadły (2 P 2,4; Jud 6) i są posłannikami szatana.

Doktryna o szatanie

Musimy zrozumieć, że diabeł istnieje, że jest wrogiem Boga i Jego ludu.

Został on stworzony jako mocny i mądry, ale wbił się w pychę i zbuntował się przeciwko Bogu (Iz 14,12-14; Ez 28,12-15). Za to został wypędzony z nieba (Łk 10,18). Został nazwany bogiem tego świata (2 Kor 4,4), władcą tego świata (J 12,31) i duchem, który rządzi w powietrzu (Ef 2,2).

Jest zły (J 8,44). Jego celem jest zwiedzenie i zniszczenie ludzi (Iz 85,8) i próba unicestwienia Bożych celów (1 Mż 3,1; Mt 13,24-25 i 38-39; J 13,2).

Diabeł stale ma dostęp do Boga (Hi 1,6-12) i ma pozwolenie na wypróbowywanie wierzących. Moc ta jednak jest ograniczona (Hi 1,6-12; Łk 22,31-32) i podlega mocy, kontroli i mądrości Boga. Jest ona używana z korzyścią dla wierzącego.

On jest mocny, ale tak jak wszystko i wszyscy jest pod kontrolą wszechmocnego Boga.

Po drugim przyjściu Jezusa Chrystusa szatan będzie ostatecznie osądzony i wrzucony do jeziora ognistego (Obj 20,10).

Doktryna o śmierci

Każdy z nas ma kontakt ze śmiercią. Widzimy ją bez przerwy na ekranach telewizorów. Konsekwencją tego jest fakt, że wielu ludzi myśli o niej i próbuje znaleźć odpowiedzi na wiele pytań, które jej dotyczą. Wielu z nich boi się śmierci i strach ten powinien być uśmierzony.

Musimy mieć więc jasny obraz tego, co Biblia naucza o śmierci, aby potem tłumaczyć innym i nauczać ich.

Czym jest śmierć?
Śmierć oznacza przerwanie życia. Jest logiczną konsekwencją grzechu, który ludzkość popełniła (1 Mż 2,17; 3,1-24; 5,5; Rz 5,12-21; 1 Kor 15,21-22).
Śmierć jest największym wrogiem człowieka:
- każdy musi przez nią przejść – „postanowione jest ludziom raz umrzeć” (Hbr 9,27);
- żaden człowiek jej nie przezwyciężył (Rz 5,12); zwyciężył ją jednak Jezus Chrystus (1 Kor 15,20-21; Hbr 2,14-15);
- wszyscy czują przed nią strach (Hbr 2,15).
Biblia naucza o dwóch rodzajach śmierci:
- śmierć duchowa
  Każdy narodzony na ten świat jest duchowo martwy (1 Mż 2,17; Mt 8,22; J 5,24-25; Rz6,23; Ef 2,1 i 5; Obj 3,1). Śmierć ta oddziela grzesznika od Boga.
- śmierć fizyczna
  Każdy narodzony na ten świat umrze fizycznie oprócz wierzących, którzy będą żyli, gdy Jezus Chrystus przyjdzie ponownie (2 Sm 14,14; Rz 5,12-14; Hbr 9,27). Wynikiem tej śmierci jest oddzielenie ciała i duszy. Ciało umiera i jest pochowane. Dusza żyje w niebie lub w piekle.
Wierzący w Chrystusa podlegali duchowej śmierci zanim zostali zbawieni. Doświadczą oni śmierci fizycznej, chyba, że będą żyli, kiedy Jezus Chrystus powróci. Nigdy jednak nie doświadczą śmierci wiecznej. Nie ma powodu, aby wierzący bali się śmierci, gdyż z powodu śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa możemy wołać „gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje (…), żądło twoje?” (1 Kor 15,55).
Niewierzący są duchowo martwi, umrą fizycznie i doświadczą śmierci wiecznej, jeśli nie zaufają Jezusowi Chrystusowi.
Co dzieje się w czasie śmierci fizycznej?
- ciało umiera i zanika życie fizyczne. Ciało przeważnie bywa pochowane i ulega rozkładowi;
- dusza i duch wierzącego od razu idą do nieba, by być z Jezusem Chrystusem (Łk 23,43; 2 Kor 5,8; Flp 1,21-23; Obj 14,13).
  Nie wiemy, gdzie jest niebo, nie wiemy, jak wygląda, ale Biblia dostarcza nam wielu jego opisów – nie ma w nim grzechu, śmierci, smutku, chorób, oddzielenia (Obj 22). Zamiast tego spotkamy tam radość i przyjemność, przede wszystkim jednak towarzyszyć nam tam będą Bóg, aniołowie i inni wierzący.
- w momencie śmierci fizycznej dusza i duch wierzącego są uwielbione i uczynione doskonałymi i bezgrzesznymi (Hbr 12,23);
- dusza niewierzącego od razu idzie do miejsca oddzielenia i kary (Mt 25,41-46; Łk 16,19-31; Hbr 9,27).
  Biblia jasno i bez cienia wątpliwości naucza o istnieniu piekła. Jest to miejsce ciągłego cierpienia i oddzielenia od Boga i jest ono wieczne. Grzech, który zesłał ludzi do piekła to grzech niewiary i odrzucenia Chrystusa. Nikomu nie zostanie dana druga szansa.
Co dzieje się z ciałem?
- kiedy Jezus Chrystus ponownie przyjdzie na ziemię, wszystkie ciała będą wskrzeszone z martwych. Wielu chrześcijan wierzy, że będą dwa zmartwychwstania: pierwsze – wierzących, a drugie – 1000 lat później – niewierzących (Łk 14,14; 1 Kor 5,22-24; 1 Tes 4,16; Obj 20,5-15). Inni wierzą w powszechne zmartwychwstanie (J 5,28-29; Dz 24,14-15);
- zmartwychwstałe ciało będzie niezniszczalne, duchowe i uwielbione, bez grzechu (1 Kor 15,42-44 i 49). Tak stało się z ciałem Jezusa Chrystusa podczas zmartwychwstania (1 Kor 15,23). Nasze zmartwychwstanie będzie podobne do Jego.
  Nowe ciało będzie jak ciało Jezusa Chrystusa (1 Kor 15,49; Flp 3,21; 1 J 3,2). Będziemy się rozpoznawać, tak jak uczniowie poznali zmartwychwstałego Pana (J 20,16-18 i 27-29). Trzej uczniowie byli w stanie rozpoznać Mojżesza i Eliasza na Górze Przemienienia (Łk 9,28-33);
- ciała wierzących, którzy będą żywi, kiedy Jezus Chrystus powróci będą natychmiast przemienione w niezniszczalne ciała (1 Kor 15,51-53; 1 Tes 4,17). Bóg wtedy przemieni ich ciała w uwielbione – tak jak to się stało w zmartwychwstaniu – lecz bez potrzeby umierania. Ich dusza i duch będą uwielbione w tym samym czasie;
- Kiedy Jezus Chrystus powróci, uwielbione dusze i duchy wierzących, którzy umarli, przyjdą z Nim (1 Tes 4,14) i będą połączone z powstałymi, uwielbionymi ciałami;
- w czasie przyjścia Jezusa Chrystusa całe stworzenie będzie odnowione (Rz 8,19 i 22-23);
- będziemy żyli wiecznie w nowych ciałach w nowym niebie i nowej ziemi (2 P 3,13);
- przy powrocie Jezusa Chrystusa ciała niewierzących też powstaną i będą połączone z ich zgubionymi duszami. Pismo nie opisuje ich ciał. Ostatecznie będą oni osądzeni i wrzuceni do jeziora ognistego (Obj 20,12-15).
Co ludzie powinni wiedzieć o śmierci?
- Jezus Chrystus umarł na krzyżu i wziął na siebie karę za nasze grzechy, więc jeśli jesteśmy zbawieni, nie musimy bać się śmierci fizycznej (Hbr 2,15). On umarł, by dać nam duchowe i wieczne życie w momencie, gdy Mu zaufamy, a w momencie, gdy powróci, da nam zmartwychwstanie naszych ciał;
- Jezus Chrystus powstał z martwych. On pokonał śmierć. Jeśli On powstał z martwych, to i my powstaniemy. 1 Kor 15 naucza o ważności i znaczeniu Jego zmartwychwstania dla nas. On przeszedł przez to wszystko przed nami i będzie nam towarzyszył, kiedy za Nim podążymy na śmierć;
- dla wierzącego śmierć jest niczym innym jak wejściem w chwałę nieba. Mimo że jest to normalne i naturalne, aby mieć opory lub nawet odczuwać strach przed śmiercią, możemy prosić Boga, aby dawał nam nadzieję i radość, kiedy o niej myślimy;
- dla niewierzącego śmierć jest końcem możliwości. Nie będzie drugiej szansy ani czyśćca. W zamian będzie oddzielenie i kara Boża, ale dzisiaj jest dzień zbawienia. Ci, którzy zaufali Chrystusowi będą zbawieni i będą żyć na wieki;
- jako wierzący powinniśmy modlić się o tych, którzy nie są zbawieni i głosić im, aby i oni mogli żyć wiecznie. Musimy się modlić, aby Duch Święty działał w ich sercach, a On może to uczynić nawet w ostatniej chwili ich życia.

KOLEJNY ROZDZIAŁ